Odmiana imienia Juruś przez przypadki

Juruś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Juruś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Jurusia

Celownik
(komu? czemu?):Jurusiowi

Biernik
(kogo? co?):Jurusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Jurusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Jurusiu

Wołacz
(hej!):Jurusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JuruśDobrze, że Juruś grzecznie śpi.
Mam na imię Juruś.
Autorem niniejszego tekstu jest Juruś.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Juruś.
Autorem artykułu jest Juruś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JurusiaW sobotę są urodziny Jurusia.
Tata Jurusia opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Przyglądałam się dłoniom Jurusia.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Jurusia.
Zbieramy na nowy wózek dla Jurusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
JurusiowiZrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Jurusiowi.
Jurusiowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Jurusiowi coś się stało.
Jurusiowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Napisałem wiersz dzięki Jurusiowi.

Biernik:
(kogo? co?)
JurusiaSierżant wpatrywał się w Jurusia jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Widzę Jurusia.
O jego personalia miałam spytać Jurusia prywatnie.
Spojrzał na Jurusia i uśmiechnął się.
Na Jurusia moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JurusiemRefleksyjnie po spotkaniu z Jurusiem.
Wieczorem z Jurusiem znowu idziemy na spacer.
Ja z Jurusiem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Rozmawiam z Jurusiem.
Ja z Jurusiem chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JurusiuWszyscy dyskutują o Jurusiu.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Jurusiu.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Jurusiu.
Wspominam o Jurusiu.
Chciałbym być teraz przy Jurusiu.

Wołacz:
(hej!)
JurusiuJurusiu! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Jurusiu!?
Dzień dobry Jurusiu!
Dobranoc Jurusiu!
Jurusiu! Gdzie jesteś?