Odmiana imienia Juruś przez przypadki

Juruś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Juruś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Jurusia

Celownik
(komu? czemu?):Jurusiowi

Biernik
(kogo? co?):Jurusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Jurusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Jurusiu

Wołacz
(hej!):Jurusiu!

Przykłady deklinacji imienia Juruś” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Juruś

Dobrze, że Juruś grzecznie śpi.
Mam na imię Juruś.
Autorem niniejszego tekstu jest Juruś.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Juruś.
Autorem artykułu jest Juruś.

Dopełniacz (kogo? czego?): Jurusia

W sobotę są urodziny Jurusia.
Tata Jurusia opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Przyglądałam się dłoniom Jurusia.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Jurusia.
Zbieramy na nowy wózek dla Jurusia.

Celownik (komu? czemu?): Jurusiowi

Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Jurusiowi.
Jurusiowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Jurusiowi coś się stało.
Jurusiowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Napisałem wiersz dzięki Jurusiowi.

Biernik (kogo? co?): Jurusia

Sierżant wpatrywał się w Jurusia jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Widzę Jurusia.
O jego personalia miałam spytać Jurusia prywatnie.
Spojrzał na Jurusia i uśmiechnął się.
Na Jurusia moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik (z kim? z czym?): Jurusiem

Refleksyjnie po spotkaniu z Jurusiem.
Wieczorem z Jurusiem znowu idziemy na spacer.
Ja z Jurusiem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Rozmawiam z Jurusiem.
Ja z Jurusiem chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik (o kim? o czym?): Jurusiu

Wszyscy dyskutują o Jurusiu.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Jurusiu.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Jurusiu.
Wspominam o Jurusiu.
Chciałbym być teraz przy Jurusiu.

Wołacz (hej!): Jurusiu

Jurusiu! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Jurusiu!?
Dzień dobry Jurusiu!
Dobranoc Jurusiu!
Jurusiu! Gdzie jesteś?