Odmiana imienia Jurijek przez przypadki

Jurijek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Jurijek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Jurijka

Celownik
(komu? czemu?):Jurijkowi

Biernik
(kogo? co?):Jurijka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Jurijkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Jurijku

Wołacz
(hej!):Jurijku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JurijekCo robi Jurijek?
Dziś Jurijek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Dobrze, że Jurijek grzecznie śpi.
Jurijek tego nie widzi.
Jak już wiecie mam na imię Jurijek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JurijkaTata Jurijka poszedł otworzyć drzwi.
Zostało sto dni do narodzin Jurijka.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Jurijka.
Jestem mamą Jurijka i jeszcze trojga innych dzieci.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Jurijka.

Celownik:
(komu? czemu?)
JurijkowiJurijkowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Oczywiście każdy przyzna rację Jurijkowi.
Korzysta z okazji, by wyznać Jurijkowi miłość.
Co tej Jurijkowi po głowie chodzi?
Przyglądam się Jurijkowi.

Biernik:
(kogo? co?)
JurijkaPrzyniesiona przez Jurijka kawa okazała się tą nieco gorszą.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Jurijka bardzo przyjaźnie.
Patrzę na Jurijka i nic nie rozumiem.
Spotkałam Jurijka w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Kacper patrzył na Jurijka ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JurijkiemRazem z Jurijkiem zrobiłyśmy obiad.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Jurijkiem.
Kasia z Jurijkiem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Tym razem korespondowałam z Jurijkiem.
Dorota spotkała się z Jurijkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JurijkuHipnotyzująca powieść o Jurijku i płatnym mordercy.
Na pewno słyszałyście o Jurijku.
Na koniec parę słów o Jurijku.
A przecież nikt inaczej o Jurijku nie pisał.
Związana jest z nią legenda o Jurijku.

Wołacz:
(hej!)
JurijkuCześć Jurijku!
Jurijku! Wróć do mnie!
Witaj Jurijku!
Dobranoc Jurijku!
Jurijku! Gdzie jesteś?