Odmiana imienia Jurek przez przypadki

Jurek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Jurek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Jurka

Celownik
(komu? czemu?):Jurkowi

Biernik
(kogo? co?):Jurka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Jurkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Jurku

Wołacz
(hej!):Jurku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JurekMam na imię Jurek.
Jurek chce pójść ze mną na spacer.
Dziś Jurek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Jurek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
W domu Jurek często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JurkaRęka Jurka uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Jurka.
Serce Jurka stanęło na moment.
Od razu zobaczyła ich mama Jurka.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Jurka.

Celownik:
(komu? czemu?)
JurkowiCo tej Jurkowi po głowie chodzi?
Zszedłem z drogi Jurkowi i usiadłem w fotelu.
Oczywiście każdy przyzna rację Jurkowi.
Coś muszę Jurkowi powiedzieć, stoi i czeka.
Jurkowi włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
JurkaPopatrzyłam na Jurka przekonana, że zacznie mówić dalej.
Przyniesiona przez Jurka kawa okazała się tą nieco gorszą.
Patrzył na Jurka wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Patrzę na Jurka i nic nie rozumiem.
W końcu obudzili Jurka, żeby ich ratował.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JurkiemPowinnam jednak pojechać z Jurkiem.
Razem z Jurkiem zrobiłyśmy obiad.
Obie z Jurkiem postawiłyśmy na zmiany.
Kasia z Jurkiem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Wczoraj wracamy z Jurkiem od lekarza.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JurkuTeraz chcę napisać parę słów o Jurku.
Warto także pomyśleć chwilę o Jurku.
Chciałbym być teraz przy Jurku.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Jurku.
Myślałam cały czas tylko o Jurku.

Wołacz:
(hej!)
JurkuDziękuję Jurku za rozmowę!
Cześć Jurku!
Jurku! Uważaj!
Dobry wieczór Jurku!
Hej Jurku!