Odmiana imienia Jurek przez przypadki

Jurek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Jurek

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):Jurku

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Jurkowi

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Jurka

Wołacz
(hej!):!

Przykłady deklinacji imienia Jurek” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Jurek

Mam na imię Jurek.
Jurek chce pójść ze mną na spacer.
Dziś Jurek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Jurek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
W domu Jurek często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz (kogo? czego?):

Ręka uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej .
Serce stanęło na moment.
Od razu zobaczyła ich mama .
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery .

Celownik (komu? czemu?):

Co tej po głowie chodzi?
Zszedłem z drogi i usiadłem w fotelu.
Oczywiście każdy przyzna rację .
Coś muszę powiedzieć, stoi i czeka.
włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik (kogo? co?): Jurku

Popatrzyłam na Jurku przekonana, że zacznie mówić dalej.
Przyniesiona przez Jurku kawa okazała się tą nieco gorszą.
Patrzył na Jurku wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Patrzę na Jurku i nic nie rozumiem.
W końcu obudzili Jurku, żeby ich ratował.

Narzędnik (z kim? z czym?): Jurkowi

Powinnam jednak pojechać z Jurkowi.
Razem z Jurkowi zrobiłyśmy obiad.
Obie z Jurkowi postawiłyśmy na zmiany.
Kasia z Jurkowi mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Wczoraj wracamy z Jurkowi od lekarza.

Miejscownik (o kim? o czym?): Jurka

Teraz chcę napisać parę słów o Jurka.
Warto także pomyśleć chwilę o Jurka.
Chciałbym być teraz przy Jurka.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Jurka.
Myślałam cały czas tylko o Jurka.

Wołacz (hej!):

Dziękuję za rozmowę!
Cześć !
! Uważaj!
Dobry wieczór !
Hej !