Odmiana imienia Juranduś przez przypadki

Juranduś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Juranduś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Jurandusia

Celownik
(komu? czemu?):Jurandusiowi

Biernik
(kogo? co?):Jurandusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Jurandusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Jurandusiu

Wołacz
(hej!):Jurandusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JuranduśJuranduś nie umie grać na gitarze.
Autorem artykułu jest Juranduś.
Juranduś chce pójść ze mną na dyskotekę.
Jeśli jednak przegrasz, Juranduś zostaje z nami.
Dziś Juranduś ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JurandusiaProsimy o pomoc dla Jurandusia.
Piszę list do Jurandusia.
Postanowiłam zadzwonić do Jurandusia i chłopaków.
Tymczasem zauważyłam wpis Jurandusia kilka dni temu.
Wysyłam list do Jurandusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
JurandusiowiJa na pewno przekaże swój procent Jurandusiowi.
Nie wiem, co powiedzieć Jurandusiowi.
Tym razem nie damy Jurandusiowi dojść do głosu.
Zszedłem z drogi Jurandusiowi i usiadłem w fotelu.
Co tej Jurandusiowi po głowie chodzi?

Biernik:
(kogo? co?)
JurandusiaJurandusia znalazłam w recepcji hotelu.
Lubię Jurandusia.
Spojrzał na Jurandusia i uśmiechnął się.
Podchodzi, całuje Jurandusia i idzie do wyjścia.
Spojrzałam na Jurandusia w wymownym geście.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JurandusiemZostaliśmy z Jurandusiem w salonie sami.
Idę na spacer z Jurandusiem.
Rozmawiam z Jurandusiem.
Oboje z Jurandusiem wybuchliśmy śmiechem.
Sprzątam pokój razem z Jurandusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JurandusiuPrzygotowuje książkę o Jurandusiu.
Pamiętajmy o Jurandusiu i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Jurandusiu.
Czasami myślę sobie o Jurandusiu.
Mowa oczywiście o Jurandusiu.

Wołacz:
(hej!)
JurandusiuDziękuję Jurandusiu za rozmowę!
Jurandusiu! Uważaj!
Witaj Jurandusiu!
Dobry wieczór Jurandusiu!
Cześć Jurandusiu!