Odmiana imienia Jurandek przez przypadki

Jurandek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Jurandek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Jurandku

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Jurandkowi

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Jurandka

Wołacz
(hej!):Jurandku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JurandekGdzie jest Jurandek?
Autorem niniejszego tekstu jest Jurandek.
Mam na imię Jurandek.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Jurandek.
Jurandek ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JurandkuW słuchawce usłyszałam głos Jurandku.
Dziadek Jurandku w tym czasie miał chorą rękę.
Zostało sto dni do narodzin Jurandku.
Prosimy o pomoc dla Jurandku.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Jurandku.

Celownik:
(komu? czemu?)
Oczywiście każdy przyzna rację .
Przyglądam się .
oczy błyszczą.
Dzięki święta nabrały nowego wymiaru.
włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez .
Patrzył na wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Nieśmiało gładzi po włosach.
Przeprosiłam i poszłam dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JurandkowiZakończyliśmy edycję kwietniową z Jurandkowi.
A sytuacja z Jurandkowi rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Obie z Jurandkowi postawiłyśmy na zmiany.
Ja z Jurandkowi siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Razem z Jurandkowi znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JurandkaWspominam o Jurandka.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Jurandka.
Rozmawiam o Jurandka.
Dzisiaj chciałam napisać o Jurandka.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Jurandka.

Wołacz:
(hej!)
JurandkuDobranoc Jurandku!
Jurandku! Gdzie jesteś?
Witaj Jurandku!
Dziękuję Jurandku za rozmowę!
Jurandku! Uważaj!