Odmiana imienia Julianusia przez przypadki

Julianusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Julianusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Julianusi

Celownik
(komu? czemu?):Julianusi

Biernik
(kogo? co?):Julianusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Julianusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Julianusi

Wołacz
(hej!):Julianusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JulianusiaJutro Julianusia wyjdzie ze szpitala.
Co robi Julianusia?
Autorem artykułu jest Julianusia.
Ma na imię Julianusia.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Julianusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JulianusiRodzina Julianusi wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Nie lubię Julianusi.
Od razu zobaczyła ich mama Julianusi.
Zaproszenia na urodziny Julianusi są gotowe.
Postawa Julianusi była zupełnie inna.

Celownik:
(komu? czemu?)
JulianusiMam nadzieję, że Julianusi również się podoba.
Dzięki Julianusi mamy kolejny artykuł po polsku.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Julianusi.
Julianusi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Opowiadam Julianusi o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
JulianusięPrzed wejściem spotkaliśmy Julianusię.
Kacper patrzył na Julianusię ze zdumieniem.
Spojrzałam na Julianusię.
Widziałem dzisiaj Julianusię z mojej klasy.
Widzę Julianusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JulianusiąRazem z Julianusią wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Dorota spotkała się z Julianusią.
Sprzątam pokój z Julianusią.
Wymyśliłam z Julianusią nową zabawę.
Wieczorem z Julianusią znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JulianusiI tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Julianusi.
Kto dziś pamięta o Julianusi.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Julianusi.
Przygotowuje książkę o Julianusi.
Przynajmniej tak myślał tata o Julianusi.

Wołacz:
(hej!)
JulianusiuHej Julianusiu!
Dziękuję Julianusiu za rozmowę!
Dobranoc Julianusiu!
Cześć Julianusiu!
Witaj Julianusiu!