Odmiana imienia Julianka przez przypadki

Julianka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Julianka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Julianki

Celownik
(komu? czemu?):Juliance

Biernik
(kogo? co?):Juliankę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Julianką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Juliance

Wołacz
(hej!):Julianko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JuliankaAutorem artykułu jest Julianka.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Julianka.
Julianka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Co robi Julianka?
Dla mnie było już jasne, ze Julianka umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JuliankiRozalia podeszła do Julianki.
Na korytarzu blisko pokoju Julianki stało kilka osób.
Tata Julianki poszedł otworzyć drzwi.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Julianki.
Nie lubię Julianki.

Celownik:
(komu? czemu?)
JulianceOddaję Juliance list.
Juliance oczy błyszczą.
Zszedłem z drogi Juliance i usiadłem w fotelu.
Od początku próbujemy pomóc Juliance.
Napisałem wiersz dzięki Juliance.

Biernik:
(kogo? co?)
JuliankęSpoglądam na Juliankę.
Widziałem dzisiaj Juliankę z mojej klasy.
Juliankę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Juliankę zaświerzbiały ręce.
W Juliankę nagle coś wstąpiło.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JuliankąRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Julianką.
Wymyśliłam z Julianką nową zabawę.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Julianką.
Zobacz wywiad z Julianką oraz innymi uczestnikami finału.
Weekend spędzony z Julianką był przesympatyczny.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JuliancePomyśl nad tym, co napisałam ci o Juliance.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Juliance.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Juliance.
Wspominam o Juliance.
Mamrotał coś o Juliance, gdy podtrzymywał się ściany.

Wołacz:
(hej!)
JuliankoDobry wieczór Julianko!
Julianko! Wróć do mnie!
Dziękuję Julianko za rozmowę!
Gdzie jesteś Julianko!?
Julianko! Gdzie jesteś?