Odmiana imienia Jowitunia przez przypadki

Jowitunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Jowitunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Jowituni

Celownik
(komu? czemu?):Jowituni

Biernik
(kogo? co?):Jowitunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Jowitunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Jowituni

Wołacz
(hej!):Jowituniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JowituniaW domu Jowitunia często urządza rodzicom pokazy mody.
Jowitunia chce pójść ze mną na spacer.
Jowitunia tego nie widzi.
Jowitunia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Jowitunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JowituniTata Jowituni sam opatrzył mi nogę.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Jowituni.
Na korytarzu blisko pokoju Jowituni stało kilka osób.
Przyglądałam się dłoniom Jowituni.
Rodzina Jowituni wyprowadziła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
JowituniJowituni wpadły w ucho słowa piosenki.
Rozalia z troską przyglądała się Jowituni.
Jowituni przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Proszę Jowituni nie dokuczać!
Dopiero teraz zrozumiałem, że Jowituni coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
JowitunięWidzę Jowitunię.
Na Jowitunię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Patrzył na Jowitunię z pełnym zgrozy podziwem.
Na Jowitunię spłynęła niewymowna ulga.
Postaram się namówić Jowitunię na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JowituniąWieczorem z Jowitunią znowu idziemy na spacer.
Ja z Jowitunią chcemy się przebrać za wampiry.
Oboje z Jowitunią kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Ja z Jowitunią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Pracuję razem z Jowitunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JowituniPamiętajmy o Jowituni i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Marzę o Jowituni.
Dyskutuję o Jowituni.
Pamiętajmy o Jowituni i jej rodzinie.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Jowituni.

Wołacz:
(hej!)
JowituniuDobranoc Jowituniu!
Jowituniu! Uważaj!
Dziękuję Jowituniu za rozmowę!
Dobry wieczór Jowituniu!
Cześć Jowituniu!