Odmiana imienia Jolantka przez przypadki

Jolantka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Jolantka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Jolantki

Celownik
(komu? czemu?):Jolantce

Biernik
(kogo? co?):Jolantkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Jolantką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Jolantce

Wołacz
(hej!):Jolantko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JolantkaJa i Jolantka nie wiedziałyśmy, co robić.
Autorem artykułu jest Jolantka.
Na drugie imię mam Jolantka.
Jak już wiecie mam na imię Jolantka.
Jeśli jednak przegrasz, Jolantka zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JolantkiPostanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Jolantki słychać.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Jolantki.
Tata Jolantki poszedł otworzyć drzwi.
Tato Jolantki produkował abażury.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Jolantki.

Celownik:
(komu? czemu?)
JolantceJolantce oczy błyszczą.
Mama przyznała rację Jolantce.
Napisałem wiersz dzięki Jolantce.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Jolantce coś się stało.
Jolantce przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
JolantkęSpojrzałam na Jolantkę.
Spotkałam Jolantkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Na Jolantkę spłynęła niewymowna ulga.
Na Jolantkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Jolantkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JolantkąSprzątam pokój z Jolantką.
Tym razem korespondowałam z Jolantką.
Ja z Jolantką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Ja z Jolantką chcemy się przebrać za wampiry.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Jolantką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JolantceKilka słów od autora materiału o Jolantce.
Czasami myślę sobie o Jolantce.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Jolantce.
Śpiewam o Jolantce.
A o Jolantce to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz:
(hej!)
JolantkoDziękuję Jolantko za rozmowę!
Jolantko! Uważaj!
Jolantko! Wróć do mnie!
Dzień dobry Jolantko!
Dobranoc Jolantko!