Odmiana imienia Jarek przez przypadki

Jarek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Jarek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Jarka

Celownik
(komu? czemu?):Jarkowi

Biernik
(kogo? co?):Jarka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Jarkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Jarku

Wołacz
(hej!):Jarku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JarekJarek wraca do domu.
Dla mnie było już jasne, ze Jarek umiera.
Moje drugie imię to właśnie Jarek.
Jarek nie umie śpiewać.
Dziś Jarek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JarkaPrzez cały dzień czułam wzrok Jarka na sobie.
Serce Jarka stanęło na moment.
Przed domem Jarka zauważyłem wózek z dzieckiem.
Jadę do Jarka.
Póki co dodaję zdjęcia Jarka z wakacji.

Celownik:
(komu? czemu?)
JarkowiJarkowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Opowiedziałam Jarkowi o przykrości która mnie spotkała.
Jarkowi włosy stanęły dęba na głowie.
Ten nie pozostał dłużny Jarkowi.
Dzięki Jarkowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik:
(kogo? co?)
JarkaChwyciła Jarka za rękaw płaszcza.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Jarka.
Nieśmiało gładzi Jarka po włosach.
Postaram się namówić Jarka na spacer.
Spojrzał na Jarka i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JarkiemAle można sobie zrobić zdjęcie z Jarkiem.
A sytuacja z Jarkiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Ja z Jarkiem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Pracuję razem z Jarkiem.
Rozmawiam z Jarkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JarkuPrzez chwilę pomyślałam o Jarku.
Piszę o Jarku.
Kiedyś tam chciałam napisać o Jarku.
Czasami myślę sobie o Jarku.
Ten wiersz jest o Jarku.

Wołacz:
(hej!)
JarkuJarku! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Jarku!
Dziękuję Jarku za rozmowę!
Jarku! Uważaj!
Hej Jarku!