Odmiana imienia Januarusia przez przypadki

Januarusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Januarusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Januarusi

Celownik
(komu? czemu?):Januarusi

Biernik
(kogo? co?):Januarusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Januarusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Januarusi

Wołacz
(hej!):Januarusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JanuarusiaNa drugie imię mam Januarusia.
Gdzie jest Januarusia?
Januarusia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Co robi Januarusia?
Januarusia tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JanuarusiBardzo podoba mi się wypracowanie Januarusi.
Tato Januarusi produkował abażury.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Januarusi.
Przyglądałam się dłoniom Januarusi.
Muszę pochwalić pomysł Januarusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
JanuarusiZaproponowałem Januarusi dwa tematy.
Przyglądam się Januarusi.
Dzięki Januarusi mamy kolejny artykuł po polsku.
Mama przyznała rację Januarusi.
Dzięki Januarusi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik:
(kogo? co?)
JanuarusięPrzyniesiona przez Januarusię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Pożegnali w końcu Januarusię i wyszli razem.
Chwyciła Januarusię za rękaw płaszcza.
Patrzył na Januarusię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Kawę kupioną przez Januarusię wysypała z plastykowego opakowania do puszki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JanuarusiąRazem z Januarusią zrobiłyśmy obiad.
Razem z Januarusią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Januarusią.
Obie z Januarusią postawiłyśmy na zmiany.
Dwa dni temu miałam z Januarusią śmieszną przygodę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JanuarusiNiestety, nie umiała zapomnieć o Januarusi.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Januarusi.
A o Januarusi to i słowa rzec nie umiał.
Przynajmniej tak myślał tata o Januarusi.
Myślę o Januarusi.

Wołacz:
(hej!)
JanuarusiuDziękuję Januarusiu za rozmowę!
Januarusiu! Uważaj!
Cześć Januarusiu!
Januarusiu! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Januarusiu!