Odmiana imienia Janinnka przez przypadki

Janinnka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Janinnka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Janinnki

Celownik
(komu? czemu?):Janinnce

Biernik
(kogo? co?):Janinnkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Janinnką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Janinnce

Wołacz
(hej!):Janinnko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JaninnkaMa na imię Janinnka.
Za chwilę wróci Janinnka z lasu.
Jak już wiecie mam na imię Janinnka.
Dopiero do mnie dotarło, że Janinnka już tu jest.
Moje drugie imię to właśnie Janinnka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JaninnkiNie lubię Janinnki.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Janinnki.
Tato Janinnki produkował abażury.
Od razu zobaczyła ich mama Janinnki.
Muszę pochwalić pomysł Janinnki.

Celownik:
(komu? czemu?)
JaninnceDzięki Janinnce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Zszedłem z drogi Janinnce i usiadłem w fotelu.
Musiałam się zwierzyć Janinnce.
Nie wiem, co powiedzieć Janinnce.
Janinnce włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
JaninnkęPrzed wejściem spotkaliśmy Janinnkę.
Postaram się namówić Janinnkę na spacer.
Kawę kupioną przez Janinnkę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Na Janinnkę spłynęła niewymowna ulga.
Widziałem dzisiaj Janinnkę z mojej klasy.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JaninnkąRazem z Janinnką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Pracuję razem z Janinnką.
Dwa dni temu miałam z Janinnką śmieszną przygodę.
Ja z Janinnką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Wymyśliłam z Janinnką nową zabawę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JaninnceWspominam o Janinnce.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Janinnce.
Mówimy tu oczywiście o Janinnce.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Janinnce.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Janinnce.

Wołacz:
(hej!)
JaninnkoJaninnko! Uważaj!
Gdzie jesteś Janinnko!?
Dzień dobry Janinnko!
Janinnko! Gdzie jesteś?
Dziękuję Janinnko za rozmowę!