Odmiana imienia Janinka przez przypadki

Janinka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Janinka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Janinki

Celownik
(komu? czemu?):Janince

Biernik
(kogo? co?):Janinkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Janinką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Janince

Wołacz
(hej!):Janinko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JaninkaJeśli jednak przegrasz, Janinka zostaje z nami.
Janinka ma katar i źle się czuje.
Jutro Janinka wyjdzie ze szpitala.
Mam na imię Janinka.
Autorem niniejszego tekstu jest Janinka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JaninkiRęka Janinki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Póki co dodaję zdjęcia Janinki z wakacji.
Tymczasem zauważyłam wpis Janinki kilka dni temu.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Janinki.
Piszę list do Janinki.

Celownik:
(komu? czemu?)
JaninceKupiłem Janince magnes na lodówkę.
Janince udało się usłyszeć tylko parę słów.
Napisałem wiersz dzięki Janince.
Powiedz wszystkim i Janince, że nic mi nie jest.
Janince oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
JaninkęW Janinkę nagle coś wstąpiło.
Nieśmiało gładzi Janinkę po włosach.
Czekałam na Janinkę w kawiarni.
Podchodzi, całuje Janinkę i idzie do wyjścia.
O jego personalia miałam spytać Janinkę prywatnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JaninkąWeekend spędzony z Janinką był przesympatyczny.
Ja z Janinką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Janinką na krytym basenie.
Oboje z Janinką wybuchliśmy śmiechem.
Ja z Janinką zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JaninceMamrotał coś o Janince, gdy podtrzymywał się ściany.
Kiedyś chciałam napisać o Janince.
Hipnotyzująca powieść o Janince i płatnym mordercy.
Powoli spełniam swoje marzenia o Janince.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Janince.

Wołacz:
(hej!)
JaninkoJaninko! Gdzie jesteś?
Cześć Janinko!
Dobranoc Janinko!
Hej Janinko!
Witaj Janinko!