Odmiana imienia Janinka przez przypadki

Janinka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Janinka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Janinką

Celownik
(komu? czemu?):Janinkę

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Janinki

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Janinko

Wołacz
(hej!):!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JaninkaJeśli jednak przegrasz, Janinka zostaje z nami.
Janinka ma katar i źle się czuje.
Jutro Janinka wyjdzie ze szpitala.
Mam na imię Janinka.
Autorem niniejszego tekstu jest Janinka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JaninkąRęka Janinką uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Póki co dodaję zdjęcia Janinką z wakacji.
Tymczasem zauważyłam wpis Janinką kilka dni temu.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Janinką.
Piszę list do Janinką.

Celownik:
(komu? czemu?)
JaninkęKupiłem Janinkę magnes na lodówkę.
Janinkę udało się usłyszeć tylko parę słów.
Napisałem wiersz dzięki Janinkę.
Powiedz wszystkim i Janinkę, że nic mi nie jest.
Janinkę oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
W nagle coś wstąpiło.
Nieśmiało gładzi po włosach.
Czekałam na w kawiarni.
Podchodzi, całuje i idzie do wyjścia.
O jego personalia miałam spytać prywatnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JaninkiWeekend spędzony z Janinki był przesympatyczny.
Ja z Janinki siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Janinki na krytym basenie.
Oboje z Janinki wybuchliśmy śmiechem.
Ja z Janinki zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JaninkoMamrotał coś o Janinko, gdy podtrzymywał się ściany.
Kiedyś chciałam napisać o Janinko.
Hipnotyzująca powieść o Janinko i płatnym mordercy.
Powoli spełniam swoje marzenia o Janinko.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Janinko.

Wołacz:
(hej!)
! Gdzie jesteś?
Cześć !
Dobranoc !
Hej !
Witaj !