Odmiana imienia Jana przez przypadki

Jana imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Jana

Dopełniacz
(kogo? czego?):Jany

Celownik
(komu? czemu?):Janie

Biernik
(kogo? co?):Janę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Janą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Janie

Wołacz
(hej!):Jano!

Przykłady deklinacji imienia Jana” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Jana

Ma na imię Jana.
Jana wraca do domu.
Jana nie umie śpiewać.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Jana.
Na drugie imię mam Jana.

Dopełniacz (kogo? czego?): Jany

Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Jany.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Jany słychać.
Serce Jany stanęło na moment.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Jany.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Jany.

Celownik (komu? czemu?): Janie

Dzięki Janie święta nabrały nowego wymiaru.
Zaproponowałem Janie dwa tematy.
Proszę Janie nie dokuczać!
Ja na pewno przekaże swój procent Janie.
Powiedz wszystkim i Janie, że nic mi nie jest.

Biernik (kogo? co?): Janę

Kacper patrzył na Janę ze zdumieniem.
Doprowadził tym Janę do stanu bliskiego apopleksji.
Widzę Janę.
Na Janę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Obserwuję Janę bardzo uważnie.

Narzędnik (z kim? z czym?): Janą

Dorota spotkała się z Janą.
Byliśmy z Janą na jarmarku.
Wieczorem z Janą znowu idziemy na spacer.
Ja z Janą chcemy się przebrać za wampiry.
Jadę na wycieczkę razem z Janą.

Miejscownik (o kim? o czym?): Janie

Mamrotał coś o Janie, gdy podtrzymywał się ściany.
Przez chwilę pomyślałam o Janie.
Chciałbym być teraz przy Janie.
Przy Janie zapomniałem o wszystkim.
Warto także pomyśleć chwilę o Janie.

Wołacz (hej!): Jano

Jano! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Jano!
Witaj Jano!
Cześć Jano!
Jano! Uważaj!