Odmiana imienia Jana przez przypadki

Jana imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Jana

Dopełniacz
(kogo? czego?):Jany

Celownik
(komu? czemu?):Janie

Biernik
(kogo? co?):Janę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Janą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Janie

Wołacz
(hej!):Jano!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JanaMa na imię Jana.
Jana wraca do domu.
Jana nie umie śpiewać.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Jana.
Na drugie imię mam Jana.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JanySerdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Jany.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Jany słychać.
Serce Jany stanęło na moment.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Jany.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Jany.

Celownik:
(komu? czemu?)
JanieDzięki Janie święta nabrały nowego wymiaru.
Zaproponowałem Janie dwa tematy.
Proszę Janie nie dokuczać!
Ja na pewno przekaże swój procent Janie.
Powiedz wszystkim i Janie, że nic mi nie jest.

Biernik:
(kogo? co?)
JanęKacper patrzył na Janę ze zdumieniem.
Doprowadził tym Janę do stanu bliskiego apopleksji.
Widzę Janę.
Na Janę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Obserwuję Janę bardzo uważnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JanąDorota spotkała się z Janą.
Byliśmy z Janą na jarmarku.
Wieczorem z Janą znowu idziemy na spacer.
Ja z Janą chcemy się przebrać za wampiry.
Jadę na wycieczkę razem z Janą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JanieMamrotał coś o Janie, gdy podtrzymywał się ściany.
Przez chwilę pomyślałam o Janie.
Chciałbym być teraz przy Janie.
Przy Janie zapomniałem o wszystkim.
Warto także pomyśleć chwilę o Janie.

Wołacz:
(hej!)
JanoJano! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Jano!
Witaj Jano!
Cześć Jano!
Jano! Uważaj!