Odmiana imienia Jacquelinka przez przypadki

Jacquelinka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Jacquelinka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Jacquelinki

Celownik
(komu? czemu?):Jacquelince

Biernik
(kogo? co?):Jacquelinkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Jacquelinką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Jacquelince

Wołacz
(hej!):Jacquelinko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JacquelinkaAutorem niniejszego tekstu jest Jacquelinka.
Jacquelinka wraca do domu.
Jacquelinka nie umie grać na gitarze.
W domu Jacquelinka często urządza rodzicom pokazy mody.
Co robi Jacquelinka?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JacquelinkiKrótki filmik przedstawiający braciszka Jacquelinki.
Najbardziej polubiłam ojca Jacquelinki.
Zbieramy na nowy wózek dla Jacquelinki.
Tata Jacquelinki opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Uroda Jacquelinki miała potężną moc.

Celownik:
(komu? czemu?)
JacquelinceZaproponowałem Jacquelince dwa tematy.
Musiałam się zwierzyć Jacquelince.
Jacquelince wpadły w ucho słowa piosenki.
Zostawiam Jacquelince karteczkę i już mnie nie ma.
Rozalia z troską przyglądała się Jacquelince.

Biernik:
(kogo? co?)
JacquelinkęOszołomienie spadło teraz na Jacquelinkę i na moment odebrało mu wigor.
Spojrzał na Jacquelinkę i uśmiechnął się.
Lubię Jacquelinkę.
Na Jacquelinkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Spojrzał na Jacquelinkę z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JacquelinkąKarolina miała się spotkać z Jacquelinką przed szkołą.
Rozmawiam z Jacquelinką.
Idę na spacer z Jacquelinką.
Ja z Jacquelinką chcemy się przebrać za wampiry.
Siedzieliśmy z Jacquelinką na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JacquelinceTo jest pieśń o Jacquelince.
Piszę o Jacquelince.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Jacquelince.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Jacquelince.
Wszyscy dyskutują o Jacquelince.

Wołacz:
(hej!)
JacquelinkoHej Jacquelinko!
Dobry wieczór Jacquelinko!
Jacquelinko! Uważaj!
Cześć Jacquelinko!
Dobranoc Jacquelinko!