Odmiana imienia Izunia przez przypadki

Izunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Izunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Izuni

Celownik
(komu? czemu?):Izuni

Biernik
(kogo? co?):Izunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Izunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Izuni

Wołacz
(hej!):Izuniu!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Izunie

Dopełniacz
(kogo? czego?):Izuń

Celownik
(komu? czemu?):Izuniom

Biernik
(kogo? co?):Izunie

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Izuniami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Izuniach

Wołacz
(hej!):Izunie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IzuniaDziś Izunia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Za chwilę wróci Izunia z lasu.
Dopiero do mnie dotarło, że Izunia już tu jest.
Izunia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Izunia tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IzuniTato Izuni produkował abażury.
Rozalia podeszła do Izuni.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Izuni.
Nie ma Izuni.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Izuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
IzuniCo tej Izuni po głowie chodzi?
Dzięki Izuni mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Przyglądam się Izuni.
Chciałam szybko pochwalić się Izuni.
Oddaję Izuni list.

Biernik:
(kogo? co?)
IzunięObserwuję Izunię bardzo uważnie.
Postaram się namówić Izunię na spacer.
Podchodzi, całuje Izunię i idzie do wyjścia.
Izunię znalazłam w recepcji hotelu.
Odprowadziłam Izunię do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IzuniąJadę na wycieczkę razem z Izunią.
Pracuję razem z Izunią.
Oboje z Izunią wybuchliśmy śmiechem.
Zostaliśmy z Izunią w salonie sami.
Jadę z Izunią na dyskotekę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IzuniMówimy tu oczywiście o Izuni.
Pamiętajmy o Izuni i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Izuni.
Wspominam o Izuni.
Wczoraj wspomniałam o Izuni z moim tatą.

Wołacz:
(hej!)
IzuniuWitaj Izuniu!
Hej Izuniu!
Dobranoc Izuniu!
Izuniu! Wróć do mnie!
Izuniu! Gdzie jesteś?