Odmiana imienia Izullka przez przypadki

Izullka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Izullka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Izullki

Celownik
(komu? czemu?):Izullce

Biernik
(kogo? co?):Izullkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Izullką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Izullce

Wołacz
(hej!):Izullko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IzullkaIzullka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Dobrze, że Izullka grzecznie śpi.
Ja i Izullka nie wiedziałyśmy, co robić.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Izullka.
Dla mnie było już jasne, ze Izullka umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IzullkiZbieramy na nowy wózek dla Izullki.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Izullki.
W słuchawce usłyszałam głos Izullki.
Rodzina Izullki wyprowadziła się.
Piszę list do Izullki.

Celownik:
(komu? czemu?)
IzullceIzullce wpadły w ucho słowa piosenki.
Zerwał jabłko i podał je Izullce.
Daję Izullce, to co najlepsze we mnie.
Proszę Izullce nie dokuczać!
Ja na pewno przekaże swój procent Izullce.

Biernik:
(kogo? co?)
IzullkęDoprowadził tym Izullkę do stanu bliskiego apopleksji.
Czekałam na Izullkę w kawiarni.
Podchodzi, całuje Izullkę i idzie do wyjścia.
Przed sesją zapytałam Izullkę co lubi.
Spoglądam na Izullkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IzullkąByliśmy z Izullką na jarmarku.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Izullką na krytym basenie.
Oboje z Izullką wybuchliśmy śmiechem.
Razem z Izullką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Izullką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IzullcePamiętajmy o Izullce i jej rodzinie.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Izullce.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Izullce.
Piszę o Izullce.
Przynajmniej tak myślał tata o Izullce.

Wołacz:
(hej!)
IzullkoWitaj Izullko!
Izullko! Wróć do mnie!
Dobranoc Izullko!
Dziękuję Izullko za rozmowę!
Gdzie jesteś Izullko!?