Odmiana imienia Izka przez przypadki

Izka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Izka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Izki

Celownik
(komu? czemu?):Izce

Biernik
(kogo? co?):Izkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Izką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Izce

Wołacz
(hej!):Izko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IzkaDla mnie było już jasne, ze Izka umiera.
Mam na imię Izka.
Dziś Izka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Izka ma katar i źle się czuje.
Izka wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IzkiZobaczyłam uśmiechniętą twarz Izki.
Zbieramy na nowy wózek dla Izki.
Tato Izki produkował abażury.
Serce Izki stanęło na moment.
Ręka Izki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
IzceProszę Izce nie dokuczać!
Mam nadzieję, że Izce również się podoba.
Coś muszę Izce powiedzieć, stoi i czeka.
Opowiadam Izce o swoich zainteresowaniach.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Izce.

Biernik:
(kogo? co?)
IzkęIzkę zaczęło to nieco irytować.
Spojrzałam na Izkę w wymownym geście.
Kacper patrzył na Izkę ze zdumieniem.
Pożegnali w końcu Izkę i wyszli razem.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Izkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IzkąZginął w pojedynku z Izką.
Sprzątam pokój razem z Izką.
Dorota spotkała się z Izką.
Razem z Izką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Przez chwilę oboje z Izką patrzyli na siebie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IzcePrzygotowuje książkę o Izce.
Myślę o Izce.
Pamiętajmy o Izce i jej rodzinie.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Izce.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Izce.

Wołacz:
(hej!)
IzkoHej Izko!
Dzień dobry Izko!
Izko! Uważaj!
Izko! Gdzie jesteś?
Izko! Wróć do mnie!