Odmiana imienia Izbylutuś przez przypadki

Izbylutuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Izbylutuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Izbylutusia

Celownik
(komu? czemu?):Izbylutusiowi

Biernik
(kogo? co?):Izbylutusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Izbylutusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Izbylutusiu

Wołacz
(hej!):Izbylutusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IzbylutuśJak już wiecie mam na imię Izbylutuś.
Ma na imię Izbylutuś.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Izbylutuś.
Dobrze, że Izbylutuś grzecznie śpi.
Gdzie jest Izbylutuś?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IzbylutusiaUroda Izbylutusia miała potężną moc.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Izbylutusia.
Rodzina Izbylutusia wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Izbylutusia siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Przyglądałam się dłoniom Izbylutusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
IzbylutusiowiZszedłem z drogi Izbylutusiowi i usiadłem w fotelu.
Coś muszę Izbylutusiowi powiedzieć, stoi i czeka.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Izbylutusiowi coś się stało.
Dzięki Izbylutusiowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Oczywiście każdy przyzna rację Izbylutusiowi.

Biernik:
(kogo? co?)
IzbylutusiaSpotkałam Izbylutusia w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Czekałam na Izbylutusia w kawiarni.
Spojrzałam na Izbylutusia.
Patrzył na Izbylutusia z pełnym zgrozy podziwem.
Lubię Izbylutusia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IzbylutusiemTym razem korespondowałam z Izbylutusiem.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Izbylutusiem na krytym basenie.
Sprzątam pokój z Izbylutusiem.
Oboje z Izbylutusiem kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Idę na spacer z Izbylutusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IzbylutusiuPrzynajmniej tak myślał tata o Izbylutusiu.
A o Izbylutusiu to i słowa rzec nie umiał.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Izbylutusiu.
Dyskutuję o Izbylutusiu.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Izbylutusiu.

Wołacz:
(hej!)
IzbylutusiuDobranoc Izbylutusiu!
Dziękuję Izbylutusiu za rozmowę!
Hej Izbylutusiu!
Izbylutusiu! Uważaj!
Gdzie jesteś Izbylutusiu!?