Odmiana imienia Izabelka przez przypadki

Izabelka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Izabelka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Izabelki

Celownik
(komu? czemu?):Izabelce

Biernik
(kogo? co?):Izabelkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Izabelką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Izabelce

Wołacz
(hej!):Izabelko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IzabelkaDobrze, że Izabelka grzecznie śpi.
Mam na imię Izabelka.
W domu Izabelka często urządza rodzicom pokazy mody.
Izabelka tego nie widzi.
Ja i Izabelka nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IzabelkiPóźny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Izabelki.
Postawa Izabelki była zupełnie inna.
Jadę do Izabelki.
Tata Izabelki poszedł otworzyć drzwi.
Zaproszenia na urodziny Izabelki są gotowe.

Celownik:
(komu? czemu?)
IzabelceTym razem nie damy Izabelce dojść do głosu.
Musiałam się zwierzyć Izabelce.
Powiedz wszystkim i Izabelce, że nic mi nie jest.
Przyglądam się Izabelce.
Izabelce przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
IzabelkęSpotkałam Izabelkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Na Izabelkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Chwyciła Izabelkę za rękaw płaszcza.
Spojrzałem znacząco na Izabelkę.
Izabelkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IzabelkąTym razem korespondowałam z Izabelką.
Ja z Izabelką chcemy się przebrać za wampiry.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Izabelką.
Śpiewam z Izabelką.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Izabelką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IzabelceKiedyś chciałam napisać wiersz o Izabelce.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Izabelce.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Izabelce.
Dobrze, że wspomniałeś o Izabelce.
Powiedz mi, co myślisz o Izabelce.

Wołacz:
(hej!)
IzabelkoWitaj Izabelko!
Dobry wieczór Izabelko!
Hej Izabelko!
Izabelko! Uważaj!
Dziękuję Izabelko za rozmowę!