Odmiana imienia Iwanek przez przypadki

Iwanek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Iwanek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Iwanka

Celownik
(komu? czemu?):Iwankowi

Biernik
(kogo? co?):Iwanka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Iwankiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Iwanku

Wołacz
(hej!):Iwanku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IwanekIwanek nie umie grać na gitarze.
Jak już wiecie mam na imię Iwanek.
Ma na imię Iwanek.
Ja i Iwanek nie wiedziałyśmy, co robić.
Gdzie jest Iwanek?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IwankaPóźny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Iwanka.
Iwanka siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Iwanka.
W słuchawce usłyszałam głos Iwanka.
Przez cały dzień czułam wzrok Iwanka na sobie.

Celownik:
(komu? czemu?)
IwankowiDzięki Iwankowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Dzięki Iwankowi święta nabrały nowego wymiaru.
Ja na pewno przekaże swój procent Iwankowi.
Rozalia z troską przyglądała się Iwankowi.
Iwankowi wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
IwankaZdjęcie przesłane przez Iwanka.
Na Iwanka moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Przed sesją zapytałam Iwanka co lubi.
Sierżant wpatrywał się w Iwanka jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Pożegnali w końcu Iwanka i wyszli razem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IwankiemZostanę tu tylko z Iwankiem i chłopakami.
Ja z Iwankiem chcemy się przebrać za wampiry.
Razem z Iwankiem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Refleksyjnie po spotkaniu z Iwankiem.
Razem z Iwankiem podążyłam na górne piętro za blondynką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IwankuKiedyś tam chciałam napisać o Iwanku.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Iwanku.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Iwanku.
Wspominam o Iwanku.
Kilka słów od autora materiału o Iwanku.

Wołacz:
(hej!)
IwankuDziękuję Iwanku za rozmowę!
Iwanku! Gdzie jesteś?
Iwanku! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Iwanku!?
Cześć Iwanku!