Odmiana imienia Itulka przez przypadki

Itulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Itulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Itulki

Celownik
(komu? czemu?):Itulce

Biernik
(kogo? co?):Itulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Itulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Itulce

Wołacz
(hej!):Itulko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ItulkaMam na imię Itulka.
Autorem artykułu jest Itulka.
Jak już wiecie mam na imię Itulka.
Co robi Itulka?
Dla mnie było już jasne, ze Itulka umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ItulkiDzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Itulki.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Itulki.
Przyglądałam się dłoniom Itulki.
Specjalnością Itulki jest jazda na koniu.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Itulki.

Celownik:
(komu? czemu?)
ItulceNie wiem, co powiedzieć Itulce.
Korzysta z okazji, by wyznać Itulce miłość.
Mama przyznała rację Itulce.
Chciałam szybko pochwalić się Itulce.
Kto wie, może Itulce wyjdzie do na dobre.

Biernik:
(kogo? co?)
ItulkęItulkę zaświerzbiały ręce.
Itulkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Spotkałam Itulkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Sierżant wpatrywał się w Itulkę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Przed sesją zapytałam Itulkę co lubi.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ItulkąZobacz wywiad z Itulką oraz innymi uczestnikami finału.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Itulką.
Tym razem korespondowałam z Itulką.
Refleksyjnie po spotkaniu z Itulką.
Razem z Itulką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ItulceKiedyś chciałam napisać o Itulce.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Itulce.
Przynajmniej tak myślał tata o Itulce.
Przez chwilę pomyślałam o Itulce.
Dziś napiszę o Itulce.

Wołacz:
(hej!)
ItulkoDziękuję Itulko za rozmowę!
Witaj Itulko!
Gdzie jesteś Itulko!?
Itulko! Uważaj!
Hej Itulko!