Odmiana imienia Itulinka przez przypadki

Itulinka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Itulinka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Itulinki

Celownik
(komu? czemu?):Itulince

Biernik
(kogo? co?):Itulinkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Itulinką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Itulince

Wołacz
(hej!):Itulinko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ItulinkaJa i Itulinka nie wiedziałyśmy, co robić.
Dobrze, że Itulinka grzecznie śpi.
Moje drugie imię to właśnie Itulinka.
Itulinka nie umie śpiewać.
Co robi Itulinka?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ItulinkiPrzed domem Itulinki zauważyłem wózek z dzieckiem.
Zostało sto dni do narodzin Itulinki.
Dla Itulinki ten pies jest naprawdę bezcenny.
W słuchawce usłyszałam głos Itulinki.
Jadę do Itulinki.

Celownik:
(komu? czemu?)
ItulinceItulince włosy stanęły dęba na głowie.
Itulince wpadły w ucho słowa piosenki.
Itulince udało się usłyszeć tylko parę słów.
Dzięki Itulince mamy kolejny artykuł po polsku.
Nie wiem, co powiedzieć Itulince.

Biernik:
(kogo? co?)
ItulinkęW końcu obudzili Itulinkę, żeby ich ratował.
Spojrzałam na Itulinkę jak dopisuje kolejne literki.
Patrzę na Itulinkę i nic nie rozumiem.
Patrzy na Itulinkę wyczekująco.
Spojrzał na Itulinkę z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ItulinkąWczoraj wracamy z Itulinką od lekarza.
Siedzieliśmy z Itulinką przy basenie.
Kasia z Itulinką mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Obie z Itulinką miałyśmy ochotę skakać do góry.
Siedzieliśmy z Itulinką na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ItulinceMamrotał coś o Itulince, gdy podtrzymywał się ściany.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Itulince.
Chciałbym być teraz przy Itulince.
Myślę o Itulince.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Itulince.

Wołacz:
(hej!)
ItulinkoHej Itulinko!
Dobranoc Itulinko!
Dziękuję Itulinko za rozmowę!
Itulinko! Uważaj!
Itulinko! Gdzie jesteś?