Odmiana imienia Iruśka przez przypadki

Iruśka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Iruśka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Iruśki

Celownik
(komu? czemu?):Iruśce

Biernik
(kogo? co?):Iruśkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Iruśką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Iruśce

Wołacz
(hej!):Iruśko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IruśkaIruśka tego nie widzi.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Iruśka.
Ma na imię Iruśka.
Dopiero do mnie dotarło, że Iruśka już tu jest.
Jutro Iruśka wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IruśkiRęka Iruśki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Piszę list do Iruśki.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Iruśki.
Rodzina Iruśki wyprowadziła się.
Szukałem linków do strony Iruśki.

Celownik:
(komu? czemu?)
IruśceDzięki Iruśce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Proszę Iruśce nie dokuczać!
Iruśce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Przyglądam się Iruśce.
Słoik z kawą wyleciał Iruśce z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
IruśkęKacper patrzył na Iruśkę ze zdumieniem.
Widzę Iruśkę.
Przed sesją zapytałam Iruśkę co lubi.
Lubię Iruśkę.
Spojrzała na Iruśkę jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IruśkąDorota spotkała się z Iruśką.
Wieczorem z Iruśką znowu idziemy na spacer.
Razem z Iruśką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Idę na spacer z Iruśką.
Siedzieliśmy z Iruśką na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IruścePrzynajmniej tak myślał tata o Iruśce.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Iruśce.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Iruśce.
Hipnotyzująca powieść o Iruśce i płatnym mordercy.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Iruśce.

Wołacz:
(hej!)
IruśkoWitaj Iruśko!
Iruśko! Gdzie jesteś?
Hej Iruśko!
Gdzie jesteś Iruśko!?
Iruśko! Wróć do mnie!