Odmiana imienia Irenka przez przypadki

Irenka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Irenka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Irenki

Celownik
(komu? czemu?):Irence

Biernik
(kogo? co?):Irenkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Irenką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Irence

Wołacz
(hej!):Irenko!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Irenki

Dopełniacz
(kogo? czego?):Irenek

Celownik
(komu? czemu?):Irenkom

Biernik
(kogo? co?):Irenki

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Irenkami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Irenkach

Wołacz
(hej!):Irenki!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IrenkaIrenka wraca do domu.
Autorem artykułu jest Irenka.
Dobrze, że Irenka grzecznie śpi.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Irenka.
Dopiero do mnie dotarło, że Irenka już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IrenkiMuszę pochwalić pomysł Irenki.
Wysyłam list do Irenki.
Zaproszenia na urodziny Irenki są gotowe.
Postawa Irenki była zupełnie inna.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Irenki słychać.

Celownik:
(komu? czemu?)
IrenceIrence przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Irence coś się stało.
Ten nie pozostał dłużny Irence.
Mama przyznała rację Irence.
Oczywiście każdy przyzna rację Irence.

Biernik:
(kogo? co?)
IrenkęSpojrzałam na Irenkę.
Odprowadziłam Irenkę do wyjścia.
Spoglądam na Irenkę.
Przed wejściem spotkaliśmy Irenkę.
Widzę Irenkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IrenkąSprzątam pokój z Irenką.
Jadę z Irenką na dyskotekę.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Irenką.
Razem z Irenką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Wieczorem z Irenką znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IrenceTo jest pieśń o Irence.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Irence.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Irence.
Mówimy tu oczywiście o Irence.
Dziś napiszę o Irence.

Wołacz:
(hej!)
IrenkoIrenko! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Irenko!?
Hej Irenko!
Dzień dobry Irenko!
Dobry wieczór Irenko!