Odmiana imienia Innocusia przez przypadki

Innocusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Innocusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Innocusi

Celownik
(komu? czemu?):Innocusi

Biernik
(kogo? co?):Innocusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Innocusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Innocusi

Wołacz
(hej!):Innocusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
InnocusiaMoje drugie imię to właśnie Innocusia.
Innocusia chce pójść ze mną na spacer.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Innocusia.
Innocusia tego nie widzi.
Ma na imię Innocusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
InnocusiProsimy o pomoc dla Innocusi.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Innocusi.
Tata Innocusi poszedł otworzyć drzwi.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Innocusi.
Uroda Innocusi miała potężną moc.

Celownik:
(komu? czemu?)
InnocusiOpowiadam Innocusi o swoich zainteresowaniach.
Napisałem wiersz dzięki Innocusi.
Daję Innocusi, to co najlepsze we mnie.
Innocusi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Zszedłem z drogi Innocusi i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
InnocusięPrzed wejściem spotkaliśmy Innocusię.
Obserwuję Innocusię bardzo uważnie.
Sierżant wpatrywał się w Innocusię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Lubię Innocusię.
Widzę Innocusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
InnocusiąRazem z Innocusią wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Jadę na wycieczkę razem z Innocusią.
Refleksyjnie po spotkaniu z Innocusią.
Idę na spacer z Innocusią.
Wieczorem z Innocusią znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
InnocusiAnna sama już nie wie, co myśleć o Innocusi.
Przy Innocusi zapomniałem o wszystkim.
W powrotnej drodze myślał o Innocusi.
A przecież nikt inaczej o Innocusi nie pisał.
Hipnotyzująca powieść o Innocusi i płatnym mordercy.

Wołacz:
(hej!)
InnocusiuDziękuję Innocusiu za rozmowę!
Witaj Innocusiu!
Innocusiu! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Innocusiu!
Dobranoc Innocusiu!