Odmiana imienia Innocentek przez przypadki

Innocentek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Innocentek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Innocentka

Celownik
(komu? czemu?):Innocentkowi

Biernik
(kogo? co?):Innocentka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Innocentkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Innocentku

Wołacz
(hej!):Innocentku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
InnocentekInnocentek nie umie śpiewać.
Dla mnie było już jasne, ze Innocentek umiera.
Dopiero do mnie dotarło, że Innocentek już tu jest.
Innocentek chce pójść ze mną na spacer.
Mam na imię Innocentek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
InnocentkaMuszę pochwalić pomysł Innocentka.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Innocentka.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Innocentka.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Innocentka.
Rodzina Innocentka wyprowadziła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
InnocentkowiOpowiadam Innocentkowi o swoich zainteresowaniach.
Zszedłem z drogi Innocentkowi i usiadłem w fotelu.
Innocentkowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Nie wiem, co powiedzieć Innocentkowi.
Dzięki Innocentkowi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
InnocentkaSpojrzałam na Innocentka.
Oszołomienie spadło teraz na Innocentka i na moment odebrało mu wigor.
Widzę Innocentka.
Innocentka znalazłam w recepcji hotelu.
Widziałem dzisiaj Innocentka z mojej klasy.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
InnocentkiemSprzątam pokój z Innocentkiem.
Karolina miała się spotkać z Innocentkiem przed szkołą.
Wieczorem z Innocentkiem znowu idziemy na spacer.
Zostaliśmy z Innocentkiem w salonie sami.
Wymyśliłam z Innocentkiem nową zabawę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
InnocentkuMyślał o Innocentku i o swoim życiu.
Dyskutuję o Innocentku.
Hipnotyzująca powieść o Innocentku i płatnym mordercy.
Bardzo fajny blog o Innocentku.
Ten wiersz jest o Innocentku.

Wołacz:
(hej!)
InnocentkuCześć Innocentku!
Innocentku! Wróć do mnie!
Innocentku! Uważaj!
Dobry wieczór Innocentku!
Dziękuję Innocentku za rozmowę!