Odmiana imienia Imisławka przez przypadki

Imisławka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Imisławka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Imisławki

Celownik
(komu? czemu?):Imisławce

Biernik
(kogo? co?):Imisławkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Imisławką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Imisławce

Wołacz
(hej!):Imisławko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ImisławkaDla mnie było już jasne, ze Imisławka umiera.
Jeśli jednak przegrasz, Imisławka zostaje z nami.
Mam na imię Imisławka.
Gdzie jest Imisławka?
Dobrze, że Imisławka grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ImisławkiUroda Imisławki miała potężną moc.
W domu babci Imisławki od zawsze stał stary zegar.
W słuchawce usłyszałam głos Imisławki.
Muszę pochwalić pomysł Imisławki.
Przed sobą ujrzałam rękę Imisławki.

Celownik:
(komu? czemu?)
ImisławceZerwał jabłko i podał je Imisławce.
Tego Imisławce było już za wiele.
Kto wie, może Imisławce wyjdzie do na dobre.
Rozalia z troską przyglądała się Imisławce.
Przyglądam się Imisławce.

Biernik:
(kogo? co?)
ImisławkęZdjęcie przesłane przez Imisławkę.
Imisławkę zaczęło to nieco irytować.
Imisławkę znalazłam w recepcji hotelu.
Patrzył na Imisławkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Odprowadziłam Imisławkę do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ImisławkąZostanę tu tylko z Imisławką i chłopakami.
Zginął w pojedynku z Imisławką.
Zostaliśmy z Imisławką w salonie sami.
Obie z Imisławką postawiłyśmy na zmiany.
Jadę z Imisławką na dyskotekę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ImisławceRozmawiam o Imisławce.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Imisławce.
Wspominam o Imisławce.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Imisławce.
Kiedyś chciałam napisać o Imisławce.

Wołacz:
(hej!)
ImisławkoHej Imisławko!
Cześć Imisławko!
Imisławko! Gdzie jesteś?
Imisławko! Uważaj!
Imisławko! Wróć do mnie!