Odmiana imienia Idzisława przez przypadki

Idzisława imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Idzisława

Dopełniacz
(kogo? czego?):Idzisławy

Celownik
(komu? czemu?):Idzisławie

Biernik
(kogo? co?):Idzisławę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Idzisławą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Idzisławie

Wołacz
(hej!):Idzisławo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IdzisławaJa i Idzisława nie wiedziałyśmy, co robić.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Idzisława.
Jutro Idzisława wyjdzie ze szpitala.
Idzisława chce pójść ze mną na dyskotekę.
Idzisława nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IdzisławyPowiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Idzisławy.
Dla Idzisławy ten pies jest naprawdę bezcenny.
Przez cały dzień czułam wzrok Idzisławy na sobie.
Najbardziej polubiłam ojca Idzisławy.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Idzisławy.

Celownik:
(komu? czemu?)
IdzisławieDopiero teraz zrozumiałem, że Idzisławie coś się stało.
Zerwał jabłko i podał je Idzisławie.
Napisałem wiersz dzięki Idzisławie.
Zostawiam Idzisławie karteczkę i już mnie nie ma.
Ten nie pozostał dłużny Idzisławie.

Biernik:
(kogo? co?)
IdzisławęOdprowadziłam Idzisławę do wyjścia.
Spojrzał na Idzisławę i uśmiechnął się.
Spoglądam na Idzisławę.
Idzisławę zaczęło to nieco irytować.
Spojrzałam na Idzisławę jak dopisuje kolejne literki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IdzisławąJadę z Idzisławą na dyskotekę.
Rozmawiam z Idzisławą.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Idzisławą.
Zginął w pojedynku z Idzisławą.
Siedzieliśmy z Idzisławą przy basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IdzisławieNa koniec parę słów o Idzisławie.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Idzisławie.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Idzisławie.
Pamiętajmy o Idzisławie i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Idzisławie.

Wołacz:
(hej!)
IdzisławoDobry wieczór Idzisławo!
Idzisławo! Gdzie jesteś?
Dobranoc Idzisławo!
Cześć Idzisławo!
Idzisławo! Wróć do mnie!