Odmiana imienia Idalka przez przypadki

Idalka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Idalka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Idalki

Celownik
(komu? czemu?):Idalce

Biernik
(kogo? co?):Idalkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Idalką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Idalce

Wołacz
(hej!):Idalko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IdalkaJak już wiecie mam na imię Idalka.
Dla mnie było już jasne, ze Idalka umiera.
Ma na imię Idalka.
Moje drugie imię to właśnie Idalka.
Jutro Idalka wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IdalkiSpecjalnością Idalki jest jazda na koniu.
Serce Idalki stanęło na moment.
Wysyłam list do Idalki.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Idalki.
Postawa Idalki była zupełnie inna.

Celownik:
(komu? czemu?)
IdalcePrzyglądam się Idalce.
Opowiadam Idalce o swoich zainteresowaniach.
Mam nadzieję, że Idalce również się podoba.
Coś muszę Idalce powiedzieć, stoi i czeka.
Oczywiście każdy przyzna rację Idalce.

Biernik:
(kogo? co?)
IdalkęKacper patrzył na Idalkę ze zdumieniem.
W Idalkę nagle coś wstąpiło.
Lubię Idalkę.
Popatrzyłam na Idalkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Czekałam na Idalkę w kawiarni.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IdalkąDorota spotkała się z Idalką.
Weekend spędzony z Idalką był przesympatyczny.
Idę na spacer z Idalką.
Powinnam jednak pojechać z Idalką.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Idalką na krytym basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IdalceZastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Idalce.
Więcej o Idalce znajdziecie na naszej stronie.
A o Idalce to i słowa rzec nie umiał.
Kiedyś chciałam napisać o Idalce.
Myślał o Idalce i o swoim życiu.

Wołacz:
(hej!)
IdalkoDzień dobry Idalko!
Dziękuję Idalko za rozmowę!
Idalko! Wróć do mnie!
Witaj Idalko!
Hej Idalko!