Odmiana imienia Icek przez przypadki

Icek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Icek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Icka

Celownik
(komu? czemu?):Ickowi

Biernik
(kogo? co?):Icka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ickiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Icku

Wołacz
(hej!):Icku!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Ickowie, Icki

Dopełniacz
(kogo? czego?):Icków

Celownik
(komu? czemu?):Ickom

Biernik
(kogo? co?):Icków

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ickami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ickach

Wołacz
(hej!):Ickowie, Icki!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IcekIcek nie umie śpiewać.
Ja i Icek nie wiedziałyśmy, co robić.
Moje drugie imię to właśnie Icek.
Jeśli jednak przegrasz, Icek zostaje z nami.
Icek wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IckaNa korytarzu blisko pokoju Icka stało kilka osób.
Przed sobą ujrzałam rękę Icka.
Uroda Icka miała potężną moc.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Icka.
Przyglądałam się dłoniom Icka.

Celownik:
(komu? czemu?)
IckowiDaję Ickowi, to co najlepsze we mnie.
Opowiedziałam Ickowi o przykrości która mnie spotkała.
Napisałem wiersz dzięki Ickowi.
Tym razem nie damy Ickowi dojść do głosu.
Ickowi wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
IckaPoznałam paru fajnych ludzi, w tym Icka.
Kawę kupioną przez Icka wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Spotkałam Icka w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Spojrzałam na Icka.
Widziałem dzisiaj Icka z mojej klasy.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IckiemPrzez chwilę oboje z Ickiem patrzyli na siebie.
Dwa dni temu miałam z Ickiem śmieszną przygodę.
Tym razem korespondowałam z Ickiem.
Sprzątam pokój z Ickiem.
Wymyśliłam z Ickiem nową zabawę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IckuDziś jeszcze powiemy sobie słówko o Icku.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Icku.
Marzę o Icku.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Icku.
Piszę o Icku.

Wołacz:
(hej!)
IckuCześć Icku!
Gdzie jesteś Icku!?
Icku! Uważaj!
Icku! Gdzie jesteś?
Hej Icku!