Odmiana imienia Huniemir przez przypadki

Huniemir imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Huniemir

Dopełniacz
(kogo? czego?):Huniemira

Celownik
(komu? czemu?):Huniemirowi

Biernik
(kogo? co?):Huniemira

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Huniemirem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Huniemirze

Wołacz
(hej!):Huniemirze!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HuniemirMoje drugie imię to właśnie Huniemir.
Huniemir chce pójść ze mną na spacer.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Huniemir.
Jak już wiecie mam na imię Huniemir.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Huniemir.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HuniemiraRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Huniemira.
Jestem mamą Huniemira i jeszcze trojga innych dzieci.
Rozalia podeszła do Huniemira.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Huniemira.
Piszę list do Huniemira.

Celownik:
(komu? czemu?)
HuniemirowiOddaję Huniemirowi list.
Rozalia z troską przyglądała się Huniemirowi.
Musiałam się zwierzyć Huniemirowi.
Zaproponowałem Huniemirowi dwa tematy.
Coś muszę Huniemirowi powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
HuniemiraPopatrzyłam na Huniemira przekonana, że zacznie mówić dalej.
Patrzył na Huniemira wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spojrzał na Huniemira i uśmiechnął się.
Na Huniemira moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Lubię Huniemira.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HuniemiremPowinnam jednak pojechać z Huniemirem.
Obie z Huniemirem postawiłyśmy na zmiany.
Rozmawiam z Huniemirem.
Ja z Huniemirem chcemy się przebrać za wampiry.
Idę na spacer z Huniemirem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HuniemirzeZastanawiał się dlaczego wspomniał o Huniemirze.
Warto także pomyśleć chwilę o Huniemirze.
Dobrze, że wspomniałeś o Huniemirze.
Przez chwilę pomyślałam o Huniemirze.
Teraz chcę napisać parę słów o Huniemirze.

Wołacz:
(hej!)
HuniemirzeDziękuję Huniemirze za rozmowę!
Witaj Huniemirze!
Huniemirze! Uważaj!
Dobry wieczór Huniemirze!
Dobranoc Huniemirze!