Odmiana imienia Humbert przez przypadki

Humbert imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Humbert

Dopełniacz
(kogo? czego?):Humberta

Celownik
(komu? czemu?):Humbertowi

Biernik
(kogo? co?):Humberta

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Humbertem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Humbercie

Wołacz
(hej!):Humbercie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HumbertJak już wiecie mam na imię Humbert.
Ma na imię Humbert.
Dopiero do mnie dotarło, że Humbert już tu jest.
Za chwilę wróci Humbert z lasu.
Autorem artykułu jest Humbert.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HumbertaSerdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Humberta.
Na korytarzu blisko pokoju Humberta stało kilka osób.
Przyglądałam się dłoniom Humberta.
Tymczasem zauważyłam wpis Humberta kilka dni temu.
Tato Humberta produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
HumbertowiMusiałam się zwierzyć Humbertowi.
Powiedz wszystkim i Humbertowi, że nic mi nie jest.
Ten nie pozostał dłużny Humbertowi.
Od początku próbujemy pomóc Humbertowi.
Mama przyznała rację Humbertowi.

Biernik:
(kogo? co?)
HumbertaZdjęcie przesłane przez Humberta.
Obserwuję Humberta bardzo uważnie.
Patrzy na Humberta wyczekująco.
Chwyciła Humberta za rękaw płaszcza.
Podchodzi, całuje Humberta i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HumbertemZostanę tu tylko z Humbertem i chłopakami.
Jadę na wycieczkę razem z Humbertem.
Obie z Humbertem miałyśmy ochotę skakać do góry.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Humbertem.
Oboje z Humbertem wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HumbercieTe widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Humbercie.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Humbercie.
Kiedyś tam chciałam napisać o Humbercie.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Humbercie.
Myślę o Humbercie.

Wołacz:
(hej!)
HumbercieGdzie jesteś Humbercie!?
Hej Humbercie!
Humbercie! Wróć do mnie!
Dzień dobry Humbercie!
Dziękuję Humbercie za rozmowę!