Odmiana imienia Humbelinka przez przypadki

Humbelinka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Humbelinka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Humbelinki

Celownik
(komu? czemu?):Humbelince

Biernik
(kogo? co?):Humbelinkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Humbelinką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Humbelince

Wołacz
(hej!):Humbelinko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HumbelinkaAutorem niniejszego tekstu jest Humbelinka.
Jak już wiecie mam na imię Humbelinka.
Na drugie imię mam Humbelinka.
Humbelinka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Ma na imię Humbelinka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HumbelinkiNa korytarzu blisko pokoju Humbelinki stało kilka osób.
Specjalnością Humbelinki jest jazda na koniu.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Humbelinki.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Humbelinki.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Humbelinki.

Celownik:
(komu? czemu?)
HumbelinceMusiałam się zwierzyć Humbelince.
Tego Humbelince było już za wiele.
Dzięki Humbelince mamy kolejny artykuł po polsku.
Dzięki Humbelince święta nabrały nowego wymiaru.
Od początku próbujemy pomóc Humbelince.

Biernik:
(kogo? co?)
HumbelinkęSpojrzałam na Humbelinkę.
Odprowadziłam Humbelinkę do wyjścia.
Pożegnali w końcu Humbelinkę i wyszli razem.
Widzę Humbelinkę.
Widziałem dzisiaj Humbelinkę z mojej klasy.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HumbelinkąSprzątam pokój z Humbelinką.
Jadę z Humbelinką na dyskotekę.
Razem z Humbelinką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Wieczorem z Humbelinką znowu idziemy na spacer.
Wymyśliłam z Humbelinką nową zabawę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HumbelinceNie wspomniałem na początku o Humbelince.
Kilka słów od autora materiału o Humbelince.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Humbelince.
Pamiętajmy o Humbelince i jej rodzinie.
A przecież nikt inaczej o Humbelince nie pisał.

Wołacz:
(hej!)
HumbelinkoDobry wieczór Humbelinko!
Dobranoc Humbelinko!
Dzień dobry Humbelinko!
Cześć Humbelinko!
Hej Humbelinko!