Odmiana imienia Hubertka przez przypadki

Hubertka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Hubertka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Hubertki

Celownik
(komu? czemu?):Hubertce

Biernik
(kogo? co?):Hubertkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Hubertką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Hubertce

Wołacz
(hej!):Hubertko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HubertkaHubertka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Co robi Hubertka?
Hubertka chce pójść ze mną na spacer.
W domu Hubertka często urządza rodzicom pokazy mody.
Dopiero do mnie dotarło, że Hubertka już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HubertkiProsimy o pomoc dla Hubertki.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Hubertki.
Hubertki siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Hubertki.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Hubertki.

Celownik:
(komu? czemu?)
HubertceZerwał jabłko i podał je Hubertce.
Dzięki Hubertce mamy kolejny artykuł po polsku.
Napisałem wiersz dzięki Hubertce.
Korzysta z okazji, by wyznać Hubertce miłość.
Rozalia z troską przyglądała się Hubertce.

Biernik:
(kogo? co?)
HubertkęPoznałam paru fajnych ludzi, w tym Hubertkę.
Spotkałam Hubertkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Spoglądam na Hubertkę.
Przed wejściem spotkaliśmy Hubertkę.
Spojrzałam na Hubertkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HubertkąPrzez chwilę oboje z Hubertką patrzyli na siebie.
Tym razem korespondowałam z Hubertką.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Hubertką.
Razem z Hubertką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Sprzątam pokój z Hubertką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HubertceMamrotał coś o Hubertce, gdy podtrzymywał się ściany.
No a teraz trochę więcej o Hubertce.
Rozmawiam o Hubertce.
Artykuł o Hubertce wywołał burzę w mediach.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Hubertce.

Wołacz:
(hej!)
HubertkoDobranoc Hubertko!
Dobry wieczór Hubertko!
Witaj Hubertko!
Cześć Hubertko!
Hubertko! Gdzie jesteś?