Odmiana imienia Honoryn przez przypadki

Honoryn imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Honoryn

Dopełniacz
(kogo? czego?):Honoryna

Celownik
(komu? czemu?):Honorynowi

Biernik
(kogo? co?):Honoryna

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Honorynem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Honorynie

Wołacz
(hej!):Honorynie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HonorynJa i Honoryn nie wiedziałyśmy, co robić.
Jak już wiecie mam na imię Honoryn.
Honoryn nie umie grać na gitarze.
Gdzie jest Honoryn?
Honoryn nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HonorynaUstaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Honoryna.
Rozalia podeszła do Honoryna.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Honoryna.
Serce Honoryna stanęło na moment.
Tym razem prezentujemy wystawę Honoryna.

Celownik:
(komu? czemu?)
HonorynowiTego Honorynowi było już za wiele.
Zostawiam Honorynowi karteczkę i już mnie nie ma.
Dzięki Honorynowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Mama przyznała rację Honorynowi.
Kto wie, może Honorynowi wyjdzie do na dobre.

Biernik:
(kogo? co?)
HonorynaPopatrzyłam na Honoryna przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spojrzałem znacząco na Honoryna.
Na Honoryna spłynęła niewymowna ulga.
Patrzył na Honoryna z pełnym zgrozy podziwem.
Oszołomienie spadło teraz na Honoryna i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HonorynemPowinnam jednak pojechać z Honorynem.
Śpiewam z Honorynem.
Ja z Honorynem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Oboje z Honorynem kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Karolina miała się spotkać z Honorynem przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HonorynieMówimy tu oczywiście o Honorynie.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Honorynie.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Honorynie.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Honorynie.
Kiedyś chciałam napisać o Honorynie.

Wołacz:
(hej!)
HonorynieGdzie jesteś Honorynie!?
Hej Honorynie!
Honorynie! Uważaj!
Dzień dobry Honorynie!
Cześć Honorynie!