Odmiana imienia Hiobek przez przypadki

Hiobek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Hiobek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Hiobka

Celownik
(komu? czemu?):Hiobkowi

Biernik
(kogo? co?):Hiobka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Hiobkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Hiobku

Wołacz
(hej!):Hiobku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HiobekPierwszą osobą którą zobaczyłem była Hiobek.
Dopiero do mnie dotarło, że Hiobek już tu jest.
Dobrze, że Hiobek grzecznie śpi.
Hiobek nie umie śpiewać.
Hiobek chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HiobkaPrzez cały dzień czułam wzrok Hiobka na sobie.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Hiobka.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Hiobka.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Hiobka słychać.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Hiobka.

Celownik:
(komu? czemu?)
HiobkowiMam nadzieję, że Hiobkowi również się podoba.
Oczywiście każdy przyzna rację Hiobkowi.
Ten nie pozostał dłużny Hiobkowi.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Hiobkowi coś się stało.
Kupiłem Hiobkowi magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
HiobkaSpojrzałem znacząco na Hiobka.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Hiobka.
Sierżant wpatrywał się w Hiobka jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Hiobka bardzo przyjaźnie.
Popatrzyłam na Hiobka przekonana, że zacznie mówić dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HiobkiemŚpiewam z Hiobkiem.
Pracuję z Hiobkiem.
Refleksyjnie po spotkaniu z Hiobkiem.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Hiobkiem.
Powinnam jednak pojechać z Hiobkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HiobkuWięcej o Hiobku znajdziecie na naszej stronie.
Mamrotał coś o Hiobku, gdy podtrzymywał się ściany.
A o Hiobku to i słowa rzec nie umiał.
Pamiętajmy o Hiobku i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Hiobku.

Wołacz:
(hej!)
HiobkuHiobku! Wróć do mnie!
Dziękuję Hiobku za rozmowę!
Dobry wieczór Hiobku!
Hiobku! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Hiobku!?