Odmiana imienia Hildebrusia przez przypadki

Hildebrusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Hildebrusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Hildebrusi

Celownik
(komu? czemu?):Hildebrusi

Biernik
(kogo? co?):Hildebrusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Hildebrusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Hildebrusi

Wołacz
(hej!):Hildebrusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HildebrusiaNa drugie imię mam Hildebrusia.
Hildebrusia wraca do domu.
Gdzie jest Hildebrusia?
Autorem artykułu jest Hildebrusia.
Moje drugie imię to właśnie Hildebrusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HildebrusiPrzed sobą ujrzałam rękę Hildebrusi.
Specjalnością Hildebrusi jest jazda na koniu.
W sobotę są urodziny Hildebrusi.
Hildebrusi siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Tata Hildebrusi sam opatrzył mi nogę.

Celownik:
(komu? czemu?)
HildebrusiDzięki Hildebrusi święta nabrały nowego wymiaru.
Tego Hildebrusi było już za wiele.
Oddaję Hildebrusi list.
Korzysta z okazji, by wyznać Hildebrusi miłość.
Hildebrusi udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
HildebrusięLubię Hildebrusię.
Odprowadziłam Hildebrusię do wyjścia.
Widziałem dzisiaj Hildebrusię z mojej klasy.
Oszołomienie spadło teraz na Hildebrusię i na moment odebrało mu wigor.
Spoglądam na Hildebrusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HildebrusiąIdę na spacer z Hildebrusią.
Jadę z Hildebrusią na dyskotekę.
Wymyśliłam z Hildebrusią nową zabawę.
Karolina miała się spotkać z Hildebrusią przed szkołą.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Hildebrusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HildebrusiNa wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Hildebrusi.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Hildebrusi.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Hildebrusi.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Hildebrusi.
Rozmawiam o Hildebrusi.

Wołacz:
(hej!)
HildebrusiuDobry wieczór Hildebrusiu!
Dzień dobry Hildebrusiu!
Gdzie jesteś Hildebrusiu!?
Hildebrusiu! Wróć do mnie!
Hildebrusiu! Uważaj!