Odmiana imienia Hilarka przez przypadki

Hilarka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Hilarka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Hilarki

Celownik
(komu? czemu?):Hilarce

Biernik
(kogo? co?):Hilarkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Hilarką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Hilarce

Wołacz
(hej!):Hilarko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HilarkaHilarka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Hilarka wraca do domu.
Hilarka ma katar i źle się czuje.
Gdzie jest Hilarka?
Co robi Hilarka?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HilarkiJestem mamą Hilarki i jeszcze trojga innych dzieci.
Rozalia podeszła do Hilarki.
Postawa Hilarki była zupełnie inna.
Od razu zobaczyła ich mama Hilarki.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Hilarki.

Celownik:
(komu? czemu?)
HilarcePowiedz wszystkim i Hilarce, że nic mi nie jest.
Hilarce wpadły w ucho słowa piosenki.
Mama przyznała rację Hilarce.
Hilarce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Słoik z kawą wyleciał Hilarce z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
HilarkęKawę kupioną przez Hilarkę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Oszołomienie spadło teraz na Hilarkę i na moment odebrało mu wigor.
W końcu obudzili Hilarkę, żeby ich ratował.
Przeprosiłam Hilarkę i poszłam dalej.
W Hilarkę nagle coś wstąpiło.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HilarkąDwa dni temu miałam z Hilarką śmieszną przygodę.
Karolina miała się spotkać z Hilarką przed szkołą.
Wczoraj wracamy z Hilarką od lekarza.
Razem z Hilarką znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Weekend spędzony z Hilarką był przesympatyczny.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HilarcePomyśl nad tym, co napisałam ci o Hilarce.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Hilarce.
Przez chwilę pomyślałam o Hilarce.
Śpiewam o Hilarce.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Hilarce.

Wołacz:
(hej!)
HilarkoWitaj Hilarko!
Hilarko! Wróć do mnie!
Cześć Hilarko!
Dzień dobry Hilarko!
Dobry wieczór Hilarko!