Odmiana imienia Hieronka przez przypadki

Hieronka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Hieronka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Hieronki

Celownik
(komu? czemu?):Hieronce

Biernik
(kogo? co?):Hieronkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Hieronką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Hieronce

Wołacz
(hej!):Hieronko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HieronkaHieronka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Hieronka nie umie grać na gitarze.
Na drugie imię mam Hieronka.
Hieronka chce pójść ze mną na spacer.
Gdzie jest Hieronka?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HieronkiTym razem prezentujemy wystawę Hieronki.
Przed sobą ujrzałam rękę Hieronki.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Hieronki.
Specjalnością Hieronki jest jazda na koniu.
Pożyczę od Hieronki samochód i możemy jechać.

Celownik:
(komu? czemu?)
HieronceZrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Hieronce.
Zostawiam Hieronce karteczkę i już mnie nie ma.
Rozalia z troską przyglądała się Hieronce.
Chciałam szybko pochwalić się Hieronce.
Słoik z kawą wyleciał Hieronce z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
HieronkęSpojrzałam na Hieronkę.
Odprowadziłam Hieronkę do wyjścia.
Spotkałam Hieronkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Patrzył na Hieronkę z pełnym zgrozy podziwem.
Patrzył na Hieronkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HieronkąSprzątam pokój z Hieronką.
Jadę z Hieronką na dyskotekę.
Tym razem korespondowałam z Hieronką.
Oboje z Hieronką kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Obie z Hieronką postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HieronceA przecież nikt inaczej o Hieronce nie pisał.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Hieronce.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Hieronce.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Hieronce.
Przygotowuje książkę o Hieronce.

Wołacz:
(hej!)
HieronkoGdzie jesteś Hieronko!?
Dobranoc Hieronko!
Dzień dobry Hieronko!
Witaj Hieronko!
Hieronko! Gdzie jesteś?