Odmiana imienia Hermeś przez przypadki

Hermeś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Hermeś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Hermesia

Celownik
(komu? czemu?):Hermesiowi

Biernik
(kogo? co?):Hermesia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Hermesiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Hermesiu

Wołacz
(hej!):Hermesiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HermeśHermeś wraca do domu.
Hermeś tego nie widzi.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Hermeś.
Autorem artykułu jest Hermeś.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Hermeś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HermesiaW domu babci Hermesia od zawsze stał stary zegar.
Nie ma Hermesia.
Jestem mamą Hermesia i jeszcze trojga innych dzieci.
W sobotę są urodziny Hermesia.
Tata Hermesia poszedł otworzyć drzwi.

Celownik:
(komu? czemu?)
HermesiowiZostawiam Hermesiowi karteczkę i już mnie nie ma.
Hermesiowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Od początku próbujemy pomóc Hermesiowi.
Tym razem nie damy Hermesiowi dojść do głosu.
Napisałem wiersz dzięki Hermesiowi.

Biernik:
(kogo? co?)
HermesiaLubię Hermesia.
Hermesia zaczęło to nieco irytować.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Hermesia bardzo przyjaźnie.
Popatrzyłam na Hermesia przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spoglądam na Hermesia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HermesiemIdę na spacer z Hermesiem.
Zginął w pojedynku z Hermesiem.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Hermesiem.
Powinnam jednak pojechać z Hermesiem.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Hermesiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HermesiuZrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Hermesiu.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Hermesiu.
Mówimy tu oczywiście o Hermesiu.
Związana jest z nią legenda o Hermesiu.
Na pewno słyszałyście o Hermesiu.

Wołacz:
(hej!)
HermesiuGdzie jesteś Hermesiu!?
Dobry wieczór Hermesiu!
Hermesiu! Gdzie jesteś?
Hej Hermesiu!
Hermesiu! Uważaj!