Odmiana imienia Hermanuś przez przypadki

Hermanuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Hermanuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Hermanusia

Celownik
(komu? czemu?):Hermanusiowi

Biernik
(kogo? co?):Hermanusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Hermanusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Hermanusiu

Wołacz
(hej!):Hermanusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HermanuśDziś Hermanuś ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Hermanuś ma katar i źle się czuje.
Na drugie imię mam Hermanuś.
Hermanuś chce pójść ze mną na spacer.
Gdzie jest Hermanuś?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HermanusiaUstaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Hermanusia.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Hermanusia.
Najbardziej polubiłam ojca Hermanusia.
Dziadek Hermanusia w tym czasie miał chorą rękę.
Uroda Hermanusia miała potężną moc.

Celownik:
(komu? czemu?)
HermanusiowiSłoik z kawą wyleciał Hermanusiowi z rąk.
Hermanusiowi włosy stanęły dęba na głowie.
Od początku próbujemy pomóc Hermanusiowi.
Chciałam szybko pochwalić się Hermanusiowi.
Coś muszę Hermanusiowi powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
HermanusiaSierżant wpatrywał się w Hermanusia jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Spojrzałam na Hermanusia jak dopisuje kolejne literki.
Popatrzyłam na Hermanusia przekonana, że zacznie mówić dalej.
Patrzył na Hermanusia wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spojrzał na Hermanusia z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HermanusiemRefleksyjnie po spotkaniu z Hermanusiem.
Siedzieliśmy z Hermanusiem przy basenie.
Powinnam jednak pojechać z Hermanusiem.
Obie z Hermanusiem postawiłyśmy na zmiany.
Siedzieliśmy z Hermanusiem na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HermanusiuW powrotnej drodze myślał o Hermanusiu.
Śpiewam o Hermanusiu.
Ten wiersz jest o Hermanusiu.
Piszę o Hermanusiu.
Czasami myślę sobie o Hermanusiu.

Wołacz:
(hej!)
HermanusiuDzień dobry Hermanusiu!
Cześć Hermanusiu!
Hermanusiu! Uważaj!
Dziękuję Hermanusiu za rozmowę!
Dobry wieczór Hermanusiu!