Odmiana imienia Herbort przez przypadki

Herbort imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Herbort

Dopełniacz
(kogo? czego?):Herborta

Celownik
(komu? czemu?):Herbortowi

Biernik
(kogo? co?):Herborta

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Herbortem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Herborcie

Wołacz
(hej!):Herborcie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HerbortJa i Herbort nie wiedziałyśmy, co robić.
Herbort chce pójść ze mną na dyskotekę.
Jeśli jednak przegrasz, Herbort zostaje z nami.
Dopiero do mnie dotarło, że Herbort już tu jest.
Na drugie imię mam Herbort.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HerbortaNie ma Herborta.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Herborta.
Przedwczoraj były urodziny Herborta.
Pożyczę od Herborta samochód i możemy jechać.
Na korytarzu blisko pokoju Herborta stało kilka osób.

Celownik:
(komu? czemu?)
HerbortowiTym razem nie damy Herbortowi dojść do głosu.
Herbortowi włosy stanęły dęba na głowie.
Daję Herbortowi, to co najlepsze we mnie.
Dzięki Herbortowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Opowiadam Herbortowi o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
HerbortaSpojrzał na Herborta z zaciekawieniem.
Odprowadziłam Herborta do wyjścia.
Pożegnali w końcu Herborta i wyszli razem.
W końcu obudzili Herborta, żeby ich ratował.
Przed sesją zapytałam Herborta co lubi.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HerbortemSiedzieliśmy z Herbortem na kanapie.
Jadę z Herbortem na dyskotekę.
Razem z Herbortem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Wczoraj wracamy z Herbortem od lekarza.
Razem z Herbortem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HerborcieTen wiersz jest o Herborcie.
Związana jest z nią legenda o Herborcie.
Wczoraj wspomniałam o Herborcie z moim tatą.
Więcej o Herborcie znajdziecie na naszej stronie.
Kilka słów od autora materiału o Herborcie.

Wołacz:
(hej!)
HerborcieDziękuję Herborcie za rozmowę!
Witaj Herborcie!
Dobry wieczór Herborcie!
Herborcie! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Herborcie!?