Odmiana imienia Heniulka przez przypadki

Heniulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Heniulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Heniulki

Celownik
(komu? czemu?):Heniulce

Biernik
(kogo? co?):Heniulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Heniulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Heniulce

Wołacz
(hej!):Heniulko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HeniulkaHeniulka chce pójść ze mną na spacer.
Dopiero do mnie dotarło, że Heniulka już tu jest.
Za chwilę wróci Heniulka z lasu.
Na drugie imię mam Heniulka.
Moje drugie imię to właśnie Heniulka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HeniulkiNa korytarzu blisko pokoju Heniulki stało kilka osób.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Heniulki.
Rodzina Heniulki wyprowadziła się.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Heniulki.
Heniulki siedziała na podłodze oparta o ścianę.

Celownik:
(komu? czemu?)
HeniulceTen nie pozostał dłużny Heniulce.
Korzysta z okazji, by wyznać Heniulce miłość.
Chciałam szybko pochwalić się Heniulce.
Tego Heniulce było już za wiele.
Heniulce udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
HeniulkęW Heniulkę nagle coś wstąpiło.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Heniulkę.
Heniulkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Patrzy na Heniulkę wyczekująco.
Przed wejściem spotkaliśmy Heniulkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HeniulkąWeekend spędzony z Heniulką był przesympatyczny.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Heniulką.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Heniulką.
Obie z Heniulką miałyśmy ochotę skakać do góry.
Razem z Heniulką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HeniulceA przecież nikt inaczej o Heniulce nie pisał.
Zapraszam na film dokumentalny o Heniulce.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Heniulce.
No a teraz trochę więcej o Heniulce.
Przynajmniej tak myślał tata o Heniulce.

Wołacz:
(hej!)
HeniulkoHeniulko! Wróć do mnie!
Cześć Heniulko!
Dzień dobry Heniulko!
Dobry wieczór Heniulko!
Hej Heniulko!