Odmiana imienia Heniu przez przypadki

Heniu imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Heniu

Dopełniacz
(kogo? czego?):Henia

Celownik
(komu? czemu?):Heniowi

Biernik
(kogo? co?):Henia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Heniem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Heniu

Wołacz
(hej!):Heniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HeniuJutro Heniu wyjdzie ze szpitala.
Dziś Heniu ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
W domu Heniu często urządza rodzicom pokazy mody.
Co robi Heniu?
Autorem artykułu jest Heniu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HeniaDla Henia ten pies jest naprawdę bezcenny.
Wysyłam list do Henia.
Jestem mamą Henia i jeszcze trojga innych dzieci.
Piszę list do Henia.
Szkoda że Henia prawie że w ogóle nie ma.

Celownik:
(komu? czemu?)
HeniowiNie wiem, co powiedzieć Heniowi.
Oczywiście każdy przyzna rację Heniowi.
Heniowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Dzięki Heniowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Ten nie pozostał dłużny Heniowi.

Biernik:
(kogo? co?)
HeniaKiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Henia.
Chwyciła Henia za rękaw płaszcza.
Lubię Henia.
Patrzył na Henia wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spoglądam na Henia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HeniemDzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Heniem.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Heniem.
Idę na spacer z Heniem.
Obie z Heniem postawiłyśmy na zmiany.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Heniem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HeniuZwiązana jest z nią legenda o Heniu.
Nie wspomniałem na początku o Heniu.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Heniu.
Pamiętajmy o Heniu i jej rodzinie.
A przecież nikt inaczej o Heniu nie pisał.

Wołacz:
(hej!)
HeniuDobranoc Heniu!
Hej Heniu!
Heniu! Uważaj!
Dzień dobry Heniu!
Gdzie jesteś Heniu!?