Odmiana imienia Heleniusia przez przypadki

Heleniusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Heleniusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Heleniusi

Celownik
(komu? czemu?):Heleniusi

Biernik
(kogo? co?):Heleniusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Heleniusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Heleniusi

Wołacz
(hej!):Heleniusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HeleniusiaPierwszą osobą którą zobaczyłem była Heleniusia.
Za chwilę wróci Heleniusia z lasu.
Gdzie jest Heleniusia?
Ma na imię Heleniusia.
Heleniusia nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HeleniusiRodzina Heleniusi zginęła w wypadku samochodowym.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Heleniusi.
Póki co dodaję zdjęcia Heleniusi z wakacji.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Heleniusi.
Tym razem prezentujemy wystawę Heleniusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
HeleniusiHeleniusi włosy stanęły dęba na głowie.
Zerwał jabłko i podał je Heleniusi.
Coś muszę Heleniusi powiedzieć, stoi i czeka.
Ja na pewno przekaże swój procent Heleniusi.
Heleniusi przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
HeleniusięSpojrzałem znacząco na Heleniusię.
Patrzył na Heleniusię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spojrzał na Heleniusię z zaciekawieniem.
Spojrzała na Heleniusię jeszcze raz.
Odprowadziłam Heleniusię do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HeleniusiąŚpiewam z Heleniusią.
Obie z Heleniusią postawiłyśmy na zmiany.
Siedzieliśmy z Heleniusią na kanapie.
Siedzieliśmy z Heleniusią na ławce w parku.
Jadę z Heleniusią na dyskotekę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HeleniusiMyślę o Heleniusi.
Pamiętajmy o Heleniusi i jej rodzinie.
Nie wspomniałem na początku o Heleniusi.
Ten wiersz jest o Heleniusi.
A przecież nikt inaczej o Heleniusi nie pisał.

Wołacz:
(hej!)
HeleniusiuDziękuję Heleniusiu za rozmowę!
Gdzie jesteś Heleniusiu!?
Dobranoc Heleniusiu!
Witaj Heleniusiu!
Dzień dobry Heleniusiu!