Odmiana imienia Hannibuś przez przypadki

Hannibuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Hannibuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Hannibusia

Celownik
(komu? czemu?):Hannibusiowi

Biernik
(kogo? co?):Hannibusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Hannibusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Hannibusiu

Wołacz
(hej!):Hannibusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HannibuśJutro Hannibuś wyjdzie ze szpitala.
Gdzie jest Hannibuś?
Mam na imię Hannibuś.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Hannibuś.
Ja i Hannibuś nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HannibusiaPostanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Hannibusia.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Hannibusia.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Hannibusia.
W domu babci Hannibusia od zawsze stał stary zegar.
Tato Hannibusia produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
HannibusiowiHannibusiowi oczy błyszczą.
Proszę Hannibusiowi nie dokuczać!
Hannibusiowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Oczywiście każdy przyzna rację Hannibusiowi.
Tym razem nie damy Hannibusiowi dojść do głosu.

Biernik:
(kogo? co?)
HannibusiaOdprowadziłam Hannibusia do wyjścia.
Chwyciła Hannibusia za rękaw płaszcza.
Sierżant wpatrywał się w Hannibusia jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Hannibusia.
Zdjęcie przesłane przez Hannibusia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HannibusiemJadę z Hannibusiem na dyskotekę.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Hannibusiem.
Refleksyjnie po spotkaniu z Hannibusiem.
Pracuję z Hannibusiem.
Zostanę tu tylko z Hannibusiem i chłopakami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HannibusiuWarto także pomyśleć chwilę o Hannibusiu.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Hannibusiu.
Ten wiersz jest o Hannibusiu.
Mówimy tu oczywiście o Hannibusiu.
Od ostatniego wpisu o Hannibusiu wydarzyło się sporo.

Wołacz:
(hej!)
HannibusiuWitaj Hannibusiu!
Dziękuję Hannibusiu za rozmowę!
Gdzie jesteś Hannibusiu!?
Hannibusiu! Gdzie jesteś?
Hannibusiu! Wróć do mnie!