Odmiana imienia Hama przez przypadki

Hama imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Hama

Dopełniacz
(kogo? czego?):Hamy

Celownik
(komu? czemu?):Hamie

Biernik
(kogo? co?):Hamę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Hamą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Hamie

Wołacz
(hej!):Hamo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HamaHama wraca do domu.
Jutro Hama wyjdzie ze szpitala.
Autorem niniejszego tekstu jest Hama.
Hama nie umie grać na gitarze.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Hama.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HamyWysyłam list do Hamy.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Hamy.
Specjalnością Hamy jest jazda na koniu.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Hamy słychać.
Ręka Hamy uniesiona ponad głowę zamachnęła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
HamieMusiałam się zwierzyć Hamie.
Korzysta z okazji, by wyznać Hamie miłość.
Dzięki Hamie mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Hamie oczy błyszczą.
Hamie przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
HamęNieśmiało gładzi Hamę po włosach.
Na Hamę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Patrzył na Hamę z pełnym zgrozy podziwem.
Przyniesiona przez Hamę kawa okazała się tą nieco gorszą.
Na Hamę spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HamąJa z Hamą siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Ja z Hamą chcemy się przebrać za wampiry.
Oboje z Hamą kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Razem z Hamą zrobiłyśmy obiad.
Ja z Hamą coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HamieChcę wiedzieć, co myślisz o Hamie.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Hamie.
Ten wiersz jest o Hamie.
Pamiętam o Hamie.
No a teraz trochę więcej o Hamie.

Wołacz:
(hej!)
HamoHamo! Wróć do mnie!
Hamo! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Hamo!
Dobranoc Hamo!
Witaj Hamo!