Odmiana imienia Halinunia przez przypadki

Halinunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Halinunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Halinuni

Celownik
(komu? czemu?):Halinuni

Biernik
(kogo? co?):Halinunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Halinunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Halinuni

Wołacz
(hej!):Halinuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HalinuniaMoje drugie imię to właśnie Halinunia.
Ja i Halinunia nie wiedziałyśmy, co robić.
Halinunia nie umie grać na gitarze.
Halinunia wraca do domu.
Dobrze, że Halinunia grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HalinuniTata Halinuni opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Tata Halinuni poszedł otworzyć drzwi.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Halinuni.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Halinuni.
Przyglądałam się dłoniom Halinuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
HalinuniNapisałem wiersz dzięki Halinuni.
Zostawiam Halinuni karteczkę i już mnie nie ma.
Powiedz wszystkim i Halinuni, że nic mi nie jest.
Tym razem nie damy Halinuni dojść do głosu.
Co tej Halinuni po głowie chodzi?

Biernik:
(kogo? co?)
HalinunięKacper patrzył na Halinunię ze zdumieniem.
Popatrzyłam na Halinunię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spojrzałem znacząco na Halinunię.
Chwyciła Halinunię za rękaw płaszcza.
Spojrzałam na Halinunię jak dopisuje kolejne literki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HalinuniąDorota spotkała się z Halinunią.
Powinnam jednak pojechać z Halinunią.
Śpiewam z Halinunią.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Halinunią.
Siedzieliśmy z Halinunią przy basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HalinuniPamiętajmy o Halinuni i jej rodzinie.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Halinuni.
Pamiętajmy o Halinuni i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Halinuni.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Halinuni.

Wołacz:
(hej!)
HalinuniuDobranoc Halinuniu!
Witaj Halinuniu!
Halinuniu! Wróć do mnie!
Cześć Halinuniu!
Halinuniu! Gdzie jesteś?