Odmiana imienia Hadrianek przez przypadki

Hadrianek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Hadrianek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Hadrianka

Celownik
(komu? czemu?):Hadriankowi

Biernik
(kogo? co?):Hadrianka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Hadriankiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Hadrianku

Wołacz
(hej!):Hadrianku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HadrianekJa i Hadrianek nie wiedziałyśmy, co robić.
Na drugie imię mam Hadrianek.
Mam na imię Hadrianek.
Ma na imię Hadrianek.
Hadrianek nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HadriankaPiszę list do Hadrianka.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Hadrianka.
Dziadek Hadrianka w tym czasie miał chorą rękę.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Hadrianka.
Zbieramy na nowy wózek dla Hadrianka.

Celownik:
(komu? czemu?)
HadriankowiTym razem nie damy Hadriankowi dojść do głosu.
Od początku próbujemy pomóc Hadriankowi.
Mama przyznała rację Hadriankowi.
Rozalia z troską przyglądała się Hadriankowi.
Hadriankowi wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
HadriankaZdjęcie przesłane przez Hadrianka.
Doprowadził tym Hadrianka do stanu bliskiego apopleksji.
Odprowadziłam Hadrianka do wyjścia.
Spojrzała na Hadrianka jeszcze raz.
Chwyciła Hadrianka za rękaw płaszcza.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HadriankiemZostanę tu tylko z Hadriankiem i chłopakami.
Byliśmy z Hadriankiem na jarmarku.
Jadę z Hadriankiem na dyskotekę.
Siedzieliśmy z Hadriankiem na ławce w parku.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Hadriankiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HadriankuMarzę o Hadrianku.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Hadrianku.
A o Hadrianku to i słowa rzec nie umiał.
Mowa oczywiście o Hadrianku.
Dzisiaj chciałam napisać o Hadrianku.

Wołacz:
(hej!)
HadriankuCześć Hadrianku!
Hej Hadrianku!
Hadrianku! Uważaj!
Dobranoc Hadrianku!
Witaj Hadrianku!